Sex Randki Gorące tematy w medycynie tropikalnej – kapsaicyna

Kapsaicyna, aktywny składnik papryczek chili, jest środkiem przeciwbakteryjnym dla skóry, czyli roślin należących do rodziny Capsicum. Powoduje pieczenie w każdej dotkniętej tkance, z którą się styka, i jest silnym środkiem zapalnym u ludzi. Kapsaicyna znajdująca się w papryczkach chili jest wytwarzana przez samą naturę, bez pomocy jakichkolwiek ludzkich wynalazków.

Ostatnie badania wykazały, że kapsaicyna zwiększa wychwyt i wykorzystanie glukozy w ludzkich jednojądrzastych komórkach krwi obwodowej (PBMC) z powodu braku insuliny, jako część niefarmakologicznego badania wykorzystującego wyniki metaboliczne jako podstawę do testowania suplementów diety. Ponieważ wiadomo, że insulina hamuje lipolizę i transport glukozy w komórkach glejaka, zwiększenie wychwytu i wykorzystania glukozy zapewnia potencjalny mechanizm terapeutycznej użyteczności kapsaicyny w leczeniu cukrzycy. Potrzebne są dalsze badania, aby potwierdzić te odkrycia. Obecnie jednak ten suplement diety okazał się obiecujący jako uzupełnienie stosowania leków przeciwcukrzycowych.

Ponieważ kapsaicyna jest przede wszystkim substancją podobną do kapsaicyny występującą w papryczkach chili, a nie cukrem, może mieć właściwości moczopędne, przeciwdiuretyczne, przeciwzapalne lub rozszerzające naczynia krwionośne. W badaniach laboratoryjnych kapsaicyna w diecie zmniejszała obwodową oporność (PR) na insulinę, zwiększała obwodowy wychwyt glukozy (SPG), zmniejszała procesy zapalne i wzmacniała odpowiedź immunologiczną in vitro. Te badania kliniczne wykazały, że w połączeniu ze standardowymi lekami przeciwcukrzycowymi kapsaicyna w diecie ma szybki wpływ na obniżenie poziomu glukozy we krwi po posiłku, przy jednoczesnej supresji insulinooporności. Efekt ten jest uważany za zespół metaboliczny i może przyczyniać się do utraty wagi.

Podobnie jak inne naturalne związki o działaniu przeciwcukrzycowym, kapsaicyna również moduluje homeostazę glukozy w wyspach trzustkowych poprzez regulację sygnalizacji i ekspresji receptora insuliny. Ponadto kapsaicyna pozytywnie wpływa na wychwyt i wykorzystanie glukozy w ludzkich nerwach obwodowych poprzez zwiększenie powinowactwa do uCP2 i hamowanie jej wiązania z jej receptorami. Naukowcy sugerują, że umożliwienie UCP2 wiązania się z jego receptorami w ludzkich komórkach nerwów obwodowych może zapewnić mechanizm korzyści terapeutycznych pacjentom z chorobą Parkinsona, cukrzycą i nadciśnieniem.

Oprócz wpływu na cukrzycę i choroby sercowo-naczyniowe, działanie kapsaicyny w diecie może rozciągać się na normalną cukrzycę, chorobę zwyrodnieniową stawów, stwardnienie rozsiane i urazy mózgu. Wstępne badania wskazują, że kapsaicyna ma właściwości przeciwzakrzepowe, zmniejszające krzepliwość krwi in vitro. Może również zmniejszać efekt koagulacji dzięki swojej zdolności do zapobiegania przywieraniu płytek krwi do ścian naczyń koagulujących. Potrzebne są dalsze badania, aby ustalić, czy te odkrycia są istotne w kontekście leczenia tych lub innych chorób i zaburzeń. Jednak korzyści metaboliczne kapsaicyny w diecie sprawiają, że jest ona atrakcyjnym dodatkiem do suplementów diety i kremów do stosowania miejscowego stosowanych w leczeniu bólu u pacjentów z zapaleniem stawów.

Metabolizm enzymów i innych proteinaz, takich jak zaangażowane w syntezę kwasów tłuszczowych (acetylocholina), glikolizę (siarczan dehydroepiandrosteronu) oraz rozkład tłuszczów, przyczyniają się do powstawania przewlekłych stanów chorobowych. Wykazano, że inhibitory lipazy wrażliwej na enzym (ESL) i kompleksu nieesterypozytowego (NET) są korzystne u pacjentów z chorobą wieńcową i cukrzycą. Ponadto kapsaicyna może obniżać stężenie triglicerydów w osoczu i poprawiać wrażliwość na insulinę u pacjentów z insulinoopornością i cukrzycą typu 2. Potrzebne są dalsze badania, aby ustalić, czy te efekty są związane z poprawą długowieczności, czy tylko odzwierciedlają zwiększoną wrażliwość na insulinę.

Zdolność kapsaicyny do modulowania odpowiedzi zapalnej i promowania odporności ma wpływ na leczenie AIDS i raka. W niedawnym badaniu z Emery University uczestnicy z HIV wykazali znaczną poprawę markerów CCL2 związanych z HIV, co odzwierciedla spadek immunoreaktywności typu interferonowego (IFN). Badacze ci wysunęli teorię, że kapsaicyna promuje stan zapalny poprzez zmniejszenie przepuszczalności otoczki wierzchołkowej i zwiększenie ekspresji limfocytów T CD8, populacji białych krwinek, które reagują na infekcje. Naukowcy wysunęli ponadto hipotezę, że kapsaicyna zmniejsza wytwarzanie IFN poprzez regulację w górę mechanizmu zwanego uwalnianiem ceramidów, który wymaga obecności reszt ceramidowych w warstwie komórek nabłonka. Potrzebne są dalsze badania, aby wyjaśnić mechanizmy i ustalić, czy korzyści płynące z kapsaicyny na CCL2 są istotne w leczeniu HIV.